Last weekend we decided to try climbing mount Piltriquitron ( I managed to pronounce it right the first time which apparently is not easy) or rather go for a walk to Bosque Tallado. It´s a sculpture forest created by artist from all over the country between year 1998 and 2003. In a year 1978 the real forest was devoured by fire and craving in it´s remains is a way of revitilizing it. We can see the mountain every day from the little garden as granny´s house is situated on it´s foothills, but somehow we didn´t feel like climbing after our trekk to Chile. Theline of the forest seemed to be fairly low so we thought we are rather going for a Sunday stroll - it turned out to be a bit different. We started on 200m above the sea level and 11km further and 3hours later we found ourselves on 1500m above sea level. The forest is virtually by the peak of the mountain, luckily there was a mountain hut there, called refugio here, where our force to further walk was refulled by hot chocolate:). Luke wanted to climb to the top but fortunately it was temporarily forbiden due to too much ice on the trail, so we made it nearly to snow line which we could feel straight away and walked back. After the trip to chile a small walk like that with just a food backpack feels like nothing:))
W ostatni weekend postanowilismy wybrac sie na podboj gory Piltriquitron (udalo mi sie wymowic jej nazwe za pierwszym razem- podobno nie latwe), a wlasciwei na spacer do Bosque Tallado. Jest to las rzezb wykonany przez artystow z calego kraju w pomiedzy rokiem 1998 a 2003. W roku 1978 prawdziwy las zostal strawiony przez pozar i rzezba w pozostalych po spaleniu drzewach jest proba jego rewitalizacji. Gore widzimy codziennie z ogrodu jako, ze dom babci lezy doslownie u jej podnozy, ale jakos nie zbieralo sie nam na wspinaczke po naszej wyprawie do Chile. Linia lasu nie wydaje sie byc zbyt wysoko wiec myslelismy, ze bedzie to mily niedzielny spacer - okazalo sie ze rzeczywistosc byla troche inna. Zaczelismy u podnoza czyli na wysokosci 200mnpm a 11km dalej i 3godziny pozniej bylismy na 1500mnpm. Las znajduje sie wlasciwie przy samym czubku gory, na szczescie bylo tam schronisko zwane tu refugio gdzie chec do dalszej wedrowki przywrocila nam goraca czekolada:). Luke chcial wspiac sie na czubek, ale na szczescie tymczasowo zabroniony - zbyt duze oblodzenie, tak wiec prawie dotarlismy do linii sniegu, co dalo sie odczuc i wrocilismy. Po przeprawie do Chile taka wspinaczka z malym plecakiem wydaje sie pestka:))
Some serious doors. Potezne drzwi.
W schronisku zostalismy powitani przez kota. We were welcomed by the cat in refugio.
And now some clouds with dedication to Joanna. Troche chmur z dedykacja dla Aski.
No comments:
Post a Comment