Camping life

Our stay at a lovely campsite Veilchental is nearly finished so this time I'll write a bit more about how is our tent life. The place is really beautifull, green, lots of birds and other creatures, our favourite is viscacha, something beetween a rabbit and a big rat. Viscacha lives in underground caves and comes out only at night, for the first few nights we thought that it was walking around our tent sniffing us out. Some people kill it for the meat which is very tender, Roger's dog killed one and we had a chance to try a specially prepared by Veronica meat - very tasty. We leave some of our food in a kithcen which cannot be closed and few times it happened that some things were gone through a whole which was bitten in a plastic bag;) Talking about food, turns out that our favourite cascarilla is not a bark from a tree but a cocoa nut shell. Apart from that we discovered a new taste - smal disc shaped fruit of elm tree and from now on elm is for us a lettuce tree. Every day we're watching deforestation under a soya plantation, which is not very welcomed here especially the one from monsanto. It's hard to watch the tracks full of good wood, but well.

The work is really pleasent, we do the same things that at the previous farm but what a difference, everything calm, we can take a brake whenever we want, and Roger and Veronica are great people and helping them feels like fun not work. We turned the soil in half on their garden, prepared some beds, I helped with transplanting some leeks and lettuce, Luke works with wood and we plated some trees along the fence which are growing healthy, great life. In the evenings we usually have a fire, which recently was our only source of heat in the evenings as it was really cold - especially the nights in a tent, we had to have some extra blankets which even sometimes weren{t enough. But today the heat wave is back. 

River, which is nearby is our usual Sunday trip, another beautifull place.

The roads are lined with quartz crystals, we take some back to the camping and leave them in strategical places, we'd like to gather more and take with us nut they are quite heavy to carry.

Today we're in Belgrano, the start of Oktoberfest.

Nasz pobyt na uroczym kempingu Veilchental dobiega konca, tym razem przyblize troche nasze namiotowe zycie. Miejsce jest naprawde piekne, zielen, duzo ptakow i innych stworzen, naszym ulubionym jest viscacha, cos pomiedzy krolikiem a duzym szczurem. Viscacha zyje w podziemnych norach i wychodzi tylko w nocy, przez kilka pierwszych nocy slyszelismy dziwne kroki wokol namiotu, myslimy, ze to to. Niektorzy zabijaja je dla miesa jako, ze jest bardzo smacze, pies Rogera zabil jedna sztuke i probowalismy specjalnie przygotowanego przez Veronice mieska - bardzo smaczne. Zostawiamy czesc naszego jedzenia w kuchni, ktora jest otwarta i zdarzylo sie, ze juz cos dziwnym trafem zniknelo przez nadgryziona torebke;) Co do jedzenia to okazalo sie, ze nasza ulubiona cascarilla nie jest kora drzewa kakaowca tylko lupina orzecha. Poza tym odkrylismy nowy smak, owoce wiazu, male zielone dyski i wiaz od dzis jest dla nas drzewna salata. Codziennie obserwujemy efekty wycinki lasu pod uprawe soi, ktora niestety nie jest pozadana szczegolnie nie ta z monsanto. Ciezko patrzec na ciezarowki wyladowane po brzegi pieknymi pniami, ale coz.

Praca jest bardzo przyjemna, robimy wlasciwie to samo co na poprzedniej farmie, ale jaka roznica, wszystko spokojnie, mozemy wziasc przerwe kiedy chcemy, poza tym Roger i Veronica sa swietnymi ludzmi i pomaganie im to prawdziwa przyjemnosc! Skopalismy juz pol ogrodka i przygotowalismy grzadki, ja poprzesadzalam  troche roslin, Luke rabie drewno na opal, posadzilismy troche drzewek wzdluz plotu, ktore sie przyjely, super zycie. Wieczorem przewaznie robimy ognisko, ktore ostatnim,i czasu sluzylo glownie jako zrodlo ciepla - ochlodzilo sie bardzo, noce w namiocie byly dosc ciezkie, musielismy ratowac sie extra kocami, co czasem i tak nie wystarczalo. Ale dzis powrot upalow. 

Rzeka, ktora jest w poblizu jest nasza niedzielna wyprawa, kolejne piekne miejsce.

Wzdluz drog jest pelno krysztalow pieknego kwarcu, zbieramy niektore i zostawiamy w strategicznych miejscach na kempingu, chcialoby sie gromadzic wiecej, zeby zabrac ze soba, ale sa dosc ciezkie.

Dzis jestesmy w Belgrano, poczatek Oktoberfest - relacja wkrotce.

 Happy with dulce de leche:)

Just the photos/ Tylko zdjecia

I was supposed to write a lot this time but the time in internet cafe just flew somewhere. There will be photos only then, writing some other time. To fullfil my brother´s wish more of us.

Mialam zamiar napisac tyle rzeczy tym razem, ale czas w kafejce przelecial gdzies miedzy placami. Tym razem beda tylko zdjecia, opis kiedy indziej. Na zyczenie brata wiecej z nami w roli glownej.

Three little birds...

Nad rzeka/ At the river

 Preparing our dinner / Przygotowujac kolacje

 My favourite sweet, a bit like honey, there´s plenty around. /Moj ulubiony slodycz, troche jak miod, jest tego mnostwo wokol.

Our portable home, this time under elm trees. /Nasz przenosny dom, tym razem pod wiazami

 That´s how I call Luke for supper /Tak zawiadamian Lukeá o kolacji:)

And Villa General Belgrano

Real paradise / Prawdziwy raj

Hola!

We´re back in Cordoba province this time a bit south from the city. We are on an ecological caming situated between the town of Villa General Belgrano and the village of Los Reartes. Place is beautiful, run by Roger and Veronica, who spend some time in Switzerland and now are making their dream come true here. It´s peacefull with stream coming through the property, lots of green paraquites, foxes, elm trees, wild strawberries and others little nature miracles. We stay in our tent which is a good feeling, going back to leaving with the sun cycles and getting fit again. And it´s so dark at night that the milky way is clearly visible in the sky.  The areas we can use are simple but very well planned and kept clean which makes a big difference after what we experience before;) We are expected to work only 3h a day and the rest we can help if we want but can relax if we feel like it. Roger and Veronica are very welcoming couple have a small boy who´s only learning to walk now. All that together with high temperatures and lots of sunshine makes us fell like we´re on holidays. A part of a way we have to take to get to town is through a property which has got some pine trees planted and the smell is exaclty the same like south of France or Portugal. At the moment we´re helping to get the caming ready for the tourists who will come for Octobesfest in Belgrano. This is a town mostly populated by Germans and Swiss people or their descadents but I´ll write about it in the next entry, very special place, Matko you were right, the Germans know what they are doing. Besotes:*

Wrocilismy do okolic Kordoby tym razem troche na poludnie od miasta. Jestesmy na kempingu ekologicznym polozonym pomiedzy miasteczkiem Villa General Belgrano i wioska Las Reartes. Miejsce jest piekne, nalezy do Rogera i Veroniki, ktorzy spedzili troche czasu w Szwajcarii a teraz spleniaja swoj sen wlasnie tutaj. Jest bardzo spokojnie, mala rzeczka przeplywa prze ich ziemie, jest mnostwo zielonych papuzek, lisow, wiazow, poziomek i innych malych cudow natury. Nocujemy w naszym namiocie, dobre uczucie, wracamy do zycia zgodnego z cyklem slonca i powoli wracamy do formy. Noce sa tak ciemne, ze bez trudo mona dojrzec drogemleczna na niebie. Sprzety i uzytki typu lazienka i kuchnia sa proste, ale dobrze zaplanowane i utrzymane w czystosci co jest wielka roznica w porownaniu za naszymi ostatnimi doswiadczeniami;) Musimy pracowac tylko 3 godz dziennie, jesli chcemy pomoc to mozemy dluzej ale jesli nie to mozemy sie po prostu zleralksowac. Roger i Veronica sa bardzo mila i otwarta pare, maja malego chlopca, ktory wlasnie uczy sie chodzic i mowic. Wszystko to z wysokimi temperaturami i sloncem na czele sprawia, ze czujemy sie jak na prawdziwych wakacjach. Czesc drogi, ktora prowadzi do miasta biegnie przez posiadlosc, na ktorej zostaly posadzone sosmy i zapach do zludzenia przypomina poludnie Francji lub Portugalie. Tymczasowo pomagamy Rogerowi przygotowac kamping na przyjazd turystow na Octoberfest w Belgrano. TO masteczko jest zasiedloneglownie przez niemcow i szwajcarow badz ich potomkow ale napisze o nim nastepnym razem, bardzo wyjatkowe miejsce. Matko mialas racje, Nirmcy wiedza co robia. Besotes:*

Wodne rosiczki jesli takowe istnieja/ Water meat eating plants 

Those who know us will understand our hapiness to see the stone ladybirds on camping/
Ci ktorzy nas znaja zrozumieja nasza radosc na widok kamiennych biedronek na kempingu.

A stroll through the Andes/ Spacer po Andach

Today we went on long awaited trip to the Andes. It was planned for Friday but had to be cancelled due to bad weather. The morning didn´t look too goog - cloudy and very chilly so our moods were a bit down but as soos as we got to the mountains the sun has wona fight with the clouds and we could enjoy the great views. The flora of half desert around us so we had to be extra carefull not to trip and land on a cactus for example, our gide Roger ensured us that there´s no need to be afraid of snakes, scorpios and other createres as tehy still in their winter sleep. During the climb Luke managed to spot a condor and when he flew over our heads one could really admire his majesty and size. Beautiful. Shortly afterwards few more flew above us. The part of our trip was absailing, something I´ve never done before. First wall was 10m high and the last one 40m!!! It wasn´t easy to tilt back knowing that the accidents happen from time to time and the first step was the most difficult, very unnatural position. But later it was a pure pleasure to what Luke was trying to convince me from the beginning. Still the last rock face was a bit stressful and I was trying not to look down. It was worth it, later delicious lunch and siesta in natural hot springs. What a feeling, chill mountain air but you can rest in warm mineral springs. We really felt alive:)

Today was like a cherry on the top of our Mendoza cake.

Dzis wybralismy sie na dlugo oczekiwana wyprawe w Andy. Byla zaplanowana na piatek, ale ze wzgeldu na pogode zostala przelozona. Ranek nie zapowiadal sie dobrze, pochmurno i zimno wiec nastroj mielismy nie bardzo, ale jak tylko dotarlismy na miejsce, slonce wygralo walke z chmurami i moglismy podziwiac piekne widoki. Roslinnosc polpustynna wiec trzeba bylo uwazac, zeby sie nie poslizgnac i nie wpasc na kaktus na przyklad, nasz przewodnik Roger zapewnil nas, ze o tej porze roku nie musimy obawiac sie wezy, skorpionow itp. Podczas wedrowki Luke wypatrzyl kondora, kiedy przelatywal nad nami mozna bylo poczuc jego majestat i wielkosc. Piekny. Pozniej pojawilo sie kilka nastepnych. Czescia wyprawy bylo spuszczanie sie po linie po sciankach skalnych, cos czego nigdy wczesniej nie robilam. Pierwsza miala 10m a ostatnia az 40!!! Nie bylo latwo przechylic sie do tylu wiedzac, ze wypadki czasami sie zdarzaja, pierwszy krok byl najtrudniejszy, bardzo nienaturalna pozycja. Ale pozniej to juz czysta przyjemnosc, o czym od poczatku zapewnial mnie Luke. Chociaz ostatnia scianka i tak byla troche stresujaca i staralam sie nie patrzec w dol. Warto bylo. pozniej lunch i siesta w naturalnych goracych zrodlach. Coz za uczucie, zimne gorskie powietrze a czlowiek moze plawic sie w cieplych mineralnych zrodlach. Odzylismy na dobre:) 
Ten dzien byl perelka na torcie naszego pobytu w Mendozie.

 Andes in the morning/ Andy o poranku

 Condor/ Kondor

 

Before making the most difficult first step over/ Przed zrobieniem pierwszego i najtrudniejszego kroku w tyl.

Luke just before and during absailing the highest wall/ Luke tuz przed zejsciem i w trakcie bycia na najwyzszej sciance.

 Happy after the experience / Szczesliwi po przygodzie sciankowej.

 Well deserved rest in hot spring with amazing view/ Zasluzony relaks w goracych zrodlach z niesamowitym widokiem.

Mendoza

Week in Mendoza passed very quickly, we feel rested and have more power for the next travels. We managed to see first Argentinian flag made by people of general San Martin just before his famous journey through Andes in 1817, the gardens on 30m tarras, full of indeginious plants. I wrote before that the city is relly green, full of trees and grassy squares where one can rest. It turns out to be possible only due to a system of open channels which are on each street of the city, without them such an amount of trees (none of them is indegenious to half-desert original envinronment of Mendoza) wouldn´t be possible to maintain. We got to know that once the tree has to be chopped down (dried up or rotten roots) two others are planted, one to replace it and one more somewhere else in the city and both of them are being looked after like babies.

Unfortunately the weather wasn´t that great last week, everyday they forecasted sun and it never came apart of one afternoon. Regardless of that we cruised around the streets people watching. The atmosphere of main street is topped up with touts who are present at every corner and try to get attentio of anyone who looks like gringo by offering in a strange voice : cambio, cambio, dolar -peso. Funny characters to watch. Spanish has got a beautiful melody here, a bit like eatern polish and people cut -s if that´s a word ending. Tres becomes tre, luz - lu, when I´trying to speak correctly I´m being corrected for the local one;)

Parks are the local love centres, most of the benches in occupied by young couples who are brave in showing themselves tenderness in many different ways. The trees are covered with their confessions.

We woudn´t be ourselves if a dog didn´t decided to make friends with us. It started with attacking Luke and then decided to follow us around the park. Very cheeky, went to attack the other dogs and when they answered he quickly run towards us for help:).
The last view days we had to share charming hostel Chimbas with the whole football team from Posadas (north of Arg) who came here for tournament. It´s quite funny, lots of cheerfull noise, they have their own chef who brought the biggest bags of mate we´ve ever seen, thousands of packets of pasta, etc. They start supper even late for argentinian standards, sit to the table only at 23! So far won all of their matches so the vibe is good.
We´re leaving Mendoza tomorrow, positive and rested and gratefull for nice time we had here. Will write soon. CIAO AMIGOS!!!

Tydzien w Mendozie minal bardzo szybko, czujemy, ze odpoczelismy i nabralismy sil na dalsza tulaczke. Udalo sie nam zobaczyc pierwsza flage Argentyny zrobiona przez ludzi generala San Martina przed historyczna wyprawa przez Andy w 1817, ogrody z lokalna roslinnoscia zalozone na 30metrowym tarasie. Jak juz pisalam wczesniej jest to zielone miasto, pelne drzew i trawiastych placy, jest gdzie odpoczac. Okazuje sie, ze jest to mozliwe glownie dzieki systemowi otwartych kanalow, ktore sa po obu stronach kazdej z ulic miasta, bez nich taka ilosc drzew (zadno nie jest autochtoniczne do polpustynnej orginalnie Mendozy) nie bylaby mozliwa. Dowiedzielismy sie, ze jesli jedno drzewo musi byc z jakiegokolwiek powodu sciete (suchosc,zgnile korzenie) sadzi sie w jego miejsce dwa, jedno w zastepstwie, a drugie w innym miejscu w miescie i dba sie o nie jak o dzieci.

Pogoda niestety nie byla najlepsza, codziennie zapowiadali slonce, ale oprocz jednego popoludnia niestety nie pojawilo sie. Powloczylismy sie wiec po ulicach obserwujac ludzi. Kilmat glownej ulcy tworza "cinkciarze", ktorzy stoja na kazdym rogu i zaczepiaja kazdego, kto wyglada na gringo glosnym szeptem oferujac : cambio, cambio, dolar - peso. Hiszpanski ma tu piekna melodie, z zaspiewem i ludzie ucinaja -s jesli tak konczy sie wyraz. Tres staje sie tre, luz - lu, itd. Kiedy staram sie mowic poprawnie jestem poprawiana na ichniejsze;). 

Parki sa centrami milosci, wiekszosc lawek okupywana przez zakochanych, ktorzy smialo okazuja sobie roznego rodzaju czulosci. Drzewa pokryte wyznaniami.

Nie bylibysmy soba, gdyby znow nie zaprzyjaznil sie z nami jakis pies. Zaczelo sie od ataku na Luke`a a skonczylo na podazaniu naszym krokiem przez caly park. Cwaniak atakowal inne psy, a kiedy one odpieraply atak szybko biegl do nas po pomoc:)
Przez kilka ostatnich dni przyszlo nam dzielic uroczy hostel Chimbas z z druzyna pilkarska z Posadas (polnoc kraju) ktora przyjechala tu na turniej. Jest dosc smiesznie, duzo pozytywnego halasu, maja swojego kucharza, ktry przywiozl najwieksza torbe mate jaka widzielismy dotychczas, chyba tysiac opakowan spaghetti, etc. Druzyna zasiada do kolacji pozno nawet jak na argentynskie standardy bo az o 23! Jak do tej pory to wygrali wszystkie mecze wiec humory dopisuja. 
Opuszczamy Mendoze jutro, pozytywnie nastawieni i wypoczeci, wdzieczni za mily czas jaki tu spedzilismy. Napisze wkrotce. CIAO AMIGOS!!!

W Mendozie Anna nie spi...

New tastes/ Nowe smaki

The first few photos are dedicated to Judit - so you see what the Argentinian cakes look like. We haven,t tried any yet so I can,t comment on the taste. But there is a lot of sweets every where, lots of them with dulce the leche (I found a funny translation of it to English - milk jam;)). It,s more like a caramel consistency and it,s very sweet, ususally it,s served for breakfest as a spread or can be found in pastires and small chocolates. Actually it,s everywhere - ice-creams, cakes, bon-bons, chocolate feelings, occasionally found on bananas. We quite like it:)).

Ice-cream are very popular too, must be the italian immigrants present. With my addiction to ice-cream you can imagine fow I feel about it...

Argentinians like to eat little pastries called facturas, can be plain or filled with dulce de leche or a quince paste. Quince is very popular here, tasty marmolades, pastry feelings and as dulce de membrillo - just on it,s own slighlty chilled, tastes a bit like strawberries. I really like it.

The other thing which I discivered only recently is polenta, made of rough corn flour, consisteny a bit like kuskus but more of a paste. Luke needs to eat a lot of it as I started experiments with new matter.

And something special - Cascarilla, bark from cocoa tree. It can be boiled either in water (more popular) or milk (for children only) and makes a very tasety drink, like a chocolate tea.

Pierwszych kilka zdjec dedykowanych jest Judit - zebys zobaczyla jak wygladaja cista w Argentynie. Nie probowalismy zadnego z nich wiec nie moge skomentowac smaku. Jet tu bardzo duzo slodyczy, wiele z dulce de leche (znalalam tlumaczenie na jednym z opakowan - dzem mleczny;)). Jest bardziej jak karmel niz dzem, bardzo slodkie i podawane na sniadanie jako smarowidlo, moze byc nadzieniem w bulkach slodkich i malych czekoladkach. A wlasciwie to dulce de leche jest wszedzie - w lodach, ciastach,  cukierkach, jako nadzienie w czekoladzie, czasami na banabach. Lubimy to:).

Lody sa tu bardzo popularne, pewnie spadek po wloskich przodkach. Z moim uzaleznienie od nich mozecie sobie wyobrazic co czuje...

Argentynczycy lubie jest male bulki slodkie zwane to facturas, moga byc bez niczego badz tez z nadzieniem z dulce de leche albo z marmolada z pigwy. Pigwa jest popularnym owocem, maja tu pyszne marmolasy, nadzienia do ciast lub po prostu dulce de membrillo - schlodzony pudding z pigwy, ktory smakuje troche jak truskawki. Bardzo polubilam pigwowe przetwory.

Kolejna rzecza, ktora odkrylam dopiero niedawno jest polenta, robi sie ja z gruboziarnistej maki kukurydzianej, ma konsystencje troche jak kus kus, tylko bardziej rozwodniona (jedyne slowo, ktore dobrze ja oddaje to ciapowata;)) Luke ostatnio duze jej konsumuje jako, ze ja zaczelam eksperymenty z nowa materia.

I cos wyjatkowego - Cascarilla, kora drzewa kakowca. Mozna ja gotowac w wodzie (wersja bardziej popularna) lub w mleku (tylko dla dzieci) co tworzy pyszny napoj, troche jakby czekoladowa herbata.

Cascarilla

CARNE

The meat deserves an entry unto itself. It´s relatevely cheap, for example a kilogram of chicken costs as much as a litre of tomatoe puree or kilogram of oats, and for kg of beef one has to pay as much as for 2kg of bread or 4litres of cheapest milk. They consume great amounts of meat here which is understandable when you consider the price. The positive aspect is that once the anomal is killed everything is eaten, there´s no waste. We can´t identify everything we see on the meat shelves, some still have parts of fur on it. Some of it we don´t have problem with at all.

Mieso zasluguje na osobny wpis. Jest stosunkowo tanie, na przyklad kilogram kurczaka kosztuje tyle co litr przecieru pomidorowego albo kilo platkow owsianych, a za kilo wolowiny trzeba zaplacic tyle co za 2 kilo chleba albo za 4 litry najtaszego mleka. Konsumuje sie tu ogromne ilosci, co biorac pod uwage na cene nie jest dziwne. Pozytywne jest tu to, ze po zabiciu zwierzecia zjada sie wszystko, nic sie nie zmarnuje. Nie potrafimy zidentyfikowac wszystkiego, co widzimy na miesnych polkach, niektore produkty sa podawane jeszcze z czescia wlosia.