Mendoza

Week in Mendoza passed very quickly, we feel rested and have more power for the next travels. We managed to see first Argentinian flag made by people of general San Martin just before his famous journey through Andes in 1817, the gardens on 30m tarras, full of indeginious plants. I wrote before that the city is relly green, full of trees and grassy squares where one can rest. It turns out to be possible only due to a system of open channels which are on each street of the city, without them such an amount of trees (none of them is indegenious to half-desert original envinronment of Mendoza) wouldn´t be possible to maintain. We got to know that once the tree has to be chopped down (dried up or rotten roots) two others are planted, one to replace it and one more somewhere else in the city and both of them are being looked after like babies.

Unfortunately the weather wasn´t that great last week, everyday they forecasted sun and it never came apart of one afternoon. Regardless of that we cruised around the streets people watching. The atmosphere of main street is topped up with touts who are present at every corner and try to get attentio of anyone who looks like gringo by offering in a strange voice : cambio, cambio, dolar -peso. Funny characters to watch. Spanish has got a beautiful melody here, a bit like eatern polish and people cut -s if that´s a word ending. Tres becomes tre, luz - lu, when I´trying to speak correctly I´m being corrected for the local one;)

Parks are the local love centres, most of the benches in occupied by young couples who are brave in showing themselves tenderness in many different ways. The trees are covered with their confessions.

We woudn´t be ourselves if a dog didn´t decided to make friends with us. It started with attacking Luke and then decided to follow us around the park. Very cheeky, went to attack the other dogs and when they answered he quickly run towards us for help:).
The last view days we had to share charming hostel Chimbas with the whole football team from Posadas (north of Arg) who came here for tournament. It´s quite funny, lots of cheerfull noise, they have their own chef who brought the biggest bags of mate we´ve ever seen, thousands of packets of pasta, etc. They start supper even late for argentinian standards, sit to the table only at 23! So far won all of their matches so the vibe is good.
We´re leaving Mendoza tomorrow, positive and rested and gratefull for nice time we had here. Will write soon. CIAO AMIGOS!!!

Tydzien w Mendozie minal bardzo szybko, czujemy, ze odpoczelismy i nabralismy sil na dalsza tulaczke. Udalo sie nam zobaczyc pierwsza flage Argentyny zrobiona przez ludzi generala San Martina przed historyczna wyprawa przez Andy w 1817, ogrody z lokalna roslinnoscia zalozone na 30metrowym tarasie. Jak juz pisalam wczesniej jest to zielone miasto, pelne drzew i trawiastych placy, jest gdzie odpoczac. Okazuje sie, ze jest to mozliwe glownie dzieki systemowi otwartych kanalow, ktore sa po obu stronach kazdej z ulic miasta, bez nich taka ilosc drzew (zadno nie jest autochtoniczne do polpustynnej orginalnie Mendozy) nie bylaby mozliwa. Dowiedzielismy sie, ze jesli jedno drzewo musi byc z jakiegokolwiek powodu sciete (suchosc,zgnile korzenie) sadzi sie w jego miejsce dwa, jedno w zastepstwie, a drugie w innym miejscu w miescie i dba sie o nie jak o dzieci.

Pogoda niestety nie byla najlepsza, codziennie zapowiadali slonce, ale oprocz jednego popoludnia niestety nie pojawilo sie. Powloczylismy sie wiec po ulicach obserwujac ludzi. Kilmat glownej ulcy tworza "cinkciarze", ktorzy stoja na kazdym rogu i zaczepiaja kazdego, kto wyglada na gringo glosnym szeptem oferujac : cambio, cambio, dolar - peso. Hiszpanski ma tu piekna melodie, z zaspiewem i ludzie ucinaja -s jesli tak konczy sie wyraz. Tres staje sie tre, luz - lu, itd. Kiedy staram sie mowic poprawnie jestem poprawiana na ichniejsze;). 

Parki sa centrami milosci, wiekszosc lawek okupywana przez zakochanych, ktorzy smialo okazuja sobie roznego rodzaju czulosci. Drzewa pokryte wyznaniami.

Nie bylibysmy soba, gdyby znow nie zaprzyjaznil sie z nami jakis pies. Zaczelo sie od ataku na Luke`a a skonczylo na podazaniu naszym krokiem przez caly park. Cwaniak atakowal inne psy, a kiedy one odpieraply atak szybko biegl do nas po pomoc:)
Przez kilka ostatnich dni przyszlo nam dzielic uroczy hostel Chimbas z z druzyna pilkarska z Posadas (polnoc kraju) ktora przyjechala tu na turniej. Jest dosc smiesznie, duzo pozytywnego halasu, maja swojego kucharza, ktry przywiozl najwieksza torbe mate jaka widzielismy dotychczas, chyba tysiac opakowan spaghetti, etc. Druzyna zasiada do kolacji pozno nawet jak na argentynskie standardy bo az o 23! Jak do tej pory to wygrali wszystkie mecze wiec humory dopisuja. 
Opuszczamy Mendoze jutro, pozytywnie nastawieni i wypoczeci, wdzieczni za mily czas jaki tu spedzilismy. Napisze wkrotce. CIAO AMIGOS!!!

W Mendozie Anna nie spi...